καταχραίνω

καταχραίνω (AM)

μιαίνω, μολύνω

μσν.

παθ. καταχραίνομαι

μολύνομαι

αρχ.

μέσ. ραντίζομαι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + χραίνω «μολύνω»].